BEN NEREDE DURACAĞIM BU ROLÜMLE 

Soyumdum usumdan 
Sığınıyorum duygunun saçağına bir kuş gibi 
Burada bir sandalye üç masa var 
Virüsten ürkmüş bir zaman 
Geçiyor günü karalayarak geceye  
Elim belimde 
Gerçeğin salt çatlağıyla yüz göz oluyorum  
Rüyadan bozma bu sahnede   
Ben nerede duracağım bu rolümle  

Anlamlar yüklüyorum yalınlığın yongasına
Boynuzu koç soluğu çocuk olan   
Çileden geçmiş ateşi kıskandıran 
Göbek bağımdaki kurumuş hakikatten doğan
Yok yok’un yokuşunda
Eloğullu bu sahnede 
Ben nerede duracağım bu rolümle
  
Safım da belli boşluğum da  
Toprak analar ve de toprak tanrılar
Suçsuz çamurdan yaptığım adam da 
Günün yüzünü göstereceğim ona 
Gecesi başıboş bu sahnede
Ben nerede duracağım bu rolümle  

BEN AYA BAKIYORUM 

Mış gibi yaşayan bizler sizler
Bir soluğun gölgesinde,
sarmaşık etekli palmiyelerin
Ellerde dillerde bir boşluk,
güzel gösterilen
Çirkinlikler her nasılsa beton kumaştan
Ben aya bakıyorum
Yalnızlığın doldurduğu odamda
Başıboş geceyi sabaha bağlıyorum
Çözdüm hüznün düğümünü
Gökte ay, ne kadar da sakin, telaşsız
Ben aya bakıyorum
Yerdeki ihtiyar aşk da bana
Sözler her nasılsa elmas kumaştan
Yüzler her nasılsa sentetik kumaştan
Ben aya bakıyorum